-
1 uronić
глаг.• уронить* * *uroni|ć\uronićony сов. книжн. 1. уронить, 2. проронить, пропустить;nie \uronić słowa не проронить (не пропустить) ни одного слова; ● \uronić łzę уронить слезу;
nie \uronić łzy не проронить ни слезинки+2. opuścić, pominąć, przeoczyć
* * *uroniony сов. книжн.1) урони́ть,2) пророни́ть, пропусти́тьnie uronić słowa — не пророни́ть (не пропусти́ть) ни одного́ сло́ва
•- nie uronić łzySyn:
См. также в других словарях:
uronić — dk VIa, uronićnię, uronićnisz, uroń, uronićnił, uronićniony 1. książk. «dać wypaść, upuścić; zgubić coś małego, drobnego» Nie uronił ani kropli płynu ze szklanki. Zbierać pióra uronione przez gęsi. ◊ Uronić łzę (łzy) «zapłakać» 2. książk. zwykle… … Słownik języka polskiego
